Bez względu na wiek potrzebujemy akceptacji. Jednak w życiu każdego człowieka pojawia się taki etap, w którym afirmacja ze strony rodziny nie jest już wystarczającą. Gdzie więc szukać wsparcia? Od lat odpowiedzią na to pytanie są ciągle ewoluujące subkultury.
Subkultura jest autonomicznym segmentem głównego systemu kulturowego (za Człowiek i świat w języku subkultur Ewa Kołodziejek). Jest niezależną odmianą głównego nurtu kulturowego danej społeczności. Nie stoi w opozycji do większości, jest twórcą własnych artefaktów kulturowych, często niezrozumiałych dla osób spoza tej grupy. W subkultury najczęściej uciekają młodzi ludzie, którzy pragną akceptacji, chcą być podobni do swoich rówieśników. Otrzymać od nich mentalne wsparcie w okresie buntu.
Rodzajów subkultur jest wiele, powstają one często wokół konkretnego gatunku muzyki, gry, książek czy filmów. W ten właśnie sposób powstała kontrkultura Grunge, powstała w Seattle. Mająca swoje bezpośrednie korzenie w stylu muzycznym, czyli rocku nawiązującym do lat 80. Przedstawiciele tej grupy są wyalienowani, śmiało negujący otaczający ich świat. Nie starają się współpracować z innymi ludźmi, odpowiada im dystans jaki tworzą wokół siebie.
Jeszcze bardziej introwertyczną subkulturą jest Emo. Osoby do niej należące cechuje melancholia, stany depresyjne i absolutny brak zrozumienia. Ukrywają swoje uczucia za długim grzywkami, czarnym makijażem oczu i koszulkami z podobiznami ulubionych artystów. Kontrkultura ta kojarzy się bardzo negatywnie, gdyż młodzi ludzie skupieni wokół niej mają tendencję do myśli samobójczych.
Barwniejszą subkulturą jest Sea Punks. Jej reprezentanci wykorzystują obrazy z lat 90. XX wieku bezpośrednio powiązane ze zwierzętami morskimi, plażą, piramidami. Podstawą są jednak morskie kolory, turkusy, pastele, widoczne zarówno na ich odzieży jak i wytworach tej kultury. Muzyka Sea Punks to przede wszystkim kojące dźwięki oceanu połączone z muzyką elektroniczną.
Rastamani, czyli subkultura wyznawców równości bez względu na kolor skóry. Charakterystycznymi dla niej atrybutami jest muzyka reggae, barwy flagi etiopskiej, dredy i … marihuana. Tę subkulturę zna chyba każdy z nas, dzięki muzyce Boba Marleya.
Najdziwniejszą w moim odczuciu i niebezpieczną dla młodych osób subkulturą jest Pro-Anorexia, zrzeszająca się przez strony i fora internetowe. Społeczność ta propaguje anoreksję, kult chudości. Jej przedstawiciele za pomocą zdjęć i filmów sprawiają, że coraz więcej młodych dziewczyn, a także coraz częściej chłopców, uważa niedowagę i wychudzone ciało za ideał. Dążąc do niego bez względu na zdrowotne konsekwencje.
Drugą wyróżniającą się na tle innych subkultur jest Lolita. Jest to powstała w Japonii moda na ubieranie się dziewcząt w stylizacje z dużą ilością falban, często w ciemnych kolorach, chociaż wśród Lolit nie brakuje miłośniczek różu. Subkultura ta powstała z inspiracji anime i epoką wiktoriańską. Wiele osób uważa, że powstała w opozycji do mody ukazywania nagiego ciała, skąpych ubrań.
Nieważne do której subkultury należysz i czy w ogóle z którąś z powyższych się utożsamiasz. Ważne by nie zatracić własnej indywidualności i postępować zgodnie ze swoimi potrzebami, a nie pragnieniami innych.
Paulina Kossowska
Używamy cookies